اسـتان گُلِسـتان از اسـتانهای شـمالی ایران با مسـاحت ٣۶٧ ٢٠ کیلومتر مربع اسـت. این اسـتان از نظر اقلیمی به سـه بخش آب و هوای معتدل گرم و بارانی با زمســـتانی ملایم ، آب و هوای صـــحرایی گرم و آب و هوای بیابانی گرم و خشـــک با بارندگی کم تقسیم می‌شود و در بیشتر نواحی دارای آب و هوای معتدل مدیترانه‌ای است. اغلب محصـولات زراعی این اسـتان را گندم، جو سـویا، روغن کلزا، پنبه و چغندر قند و نیز محصـولات باغی بویژه میوه های هسته دار تشکیل می دهد. استان گلستان به عنوان اولین تولید کننده سویا در کشور می باشد. برای خرید میوه و خرید سویا استان گلستان می توانید به آگهی های سایت ما مراجعه کنید. از گیاهان دارویی خودرو گلسـتان خارشـتر، علف پشـمکی، اسـپند، گزنه، ثعلب، اوفوربیا، علف شـور، گلمر، داروش، تمشـک، کوله خاس، درمنه دشتی، شنگ، شیرین بیان و انواع سلمکی را می توان نام برد.
گزنه (Urtica dioica)
گزنه گیاهی اسـت علفی و اغلب یکسـاله یا در برخی از گونه‌ها پایا از خانواده گزنه ئیان یا Urticaceae به ارتفاع حدود ۶٠ سـانتی متر، سـاقه آنها راسـت و چهارگوش می باشـد. برگها قلبی شـکل دندانه دار نوک تیز، سـطح زیرین و بخش هوایی پوشـیده از کرکهای گزنده اسـت. گلها زرد تا صـورتی یا سـبز روشـن، گلهای نر و ماده جدا، گل آذین خوشـه و میوه بیضـی کوچک، فندقه و قهوه ای است. گیاه گزنه حاوی ترکیبات فنولی، استرولها، اسیدهای چرب، آلکالوئیدها، ترپنوئیدها و فلاوونوییدها می باشد. این گیاه اثرات درمانی زیادی مانند فعالیتهای ضـدویروسـی، ضـدمیکروبی، ضـدسـرطانی و ضـدکرم و حفاظت از کلیه ها دارد. برگها و ریشــه گیاه موجب جلوگیری از ریزش مو، تقویت دســتگاه گوارش، کنترل قند خون، افزایش ادرار و شــیر مادر، تسکین بیماریهای کبدی، رفع حساسیت های پوستی و اثرات درمانی دیگر می شود
نکات مربوط به نیازهای اکولوژیکی، کاشت و نگهداری گیاه گزنه
گزنه بومی مناطق سـرد تا معتدل از جمله اروپا و آسـیا بوده و در اغلب نواحی مرطوب ایران مناطق شـمال کشـور و مرکز کشـور رویش دارد. خاک مناسـب جهت کاشـت گزنه با بافت سـبک، حاصـلخیز و غنی از ازت، زهکشـی شـده و به اندازه کافی مرطوب است. گیاه گزنه از طریق بذر و پاجوش تکثیر می شــود. تکثیر گیاه گزنه از طریق کاشــت بذر در فصــل بهار به طور ردیفی با فاصـله کاشـت بذر بین ٣٠ تا ۴٠ سـانتی متر یا کاشـت غیرمسـتقیم در خزانه در فصـل زمسـتان و انتقال گیاهچه‌ها به زمین اصلی در بهار انجام می‌شود. جدا کردن و کاشت مجدد پاجوشها نیز در فصل بهار میتواند جهت تکثیر انجام گردد. از نظر داشـت، گزنه به نور و رطوبت کافی جهت رشـد نیاز دارد. این گیاه به سـرمای زیر ١۵ درجه حسـاس اسـت. دمای مطلوب برای رشـد این گیاه بین ١٨ تا ٢٢ درجه سـانتی گراد اسـت. وجین علفهای هرز در طول مرحله داشـت ضـروری است. از مهمترین بیماری های گزنه بیماریهای قارچی و حمله شته ها را می توان نام برد. گزنه پس از رشد کامل گیاه قابل برداشت می باشد بطوری که دوبار در سال ساقه هوایی قابل برداشت می باشد. برای خرید بذر و محصولات گزنه می‌توانید به سایت پرمون طب ایرانیان مراجعه کنید. برای خرید گیاهان دارویی به سایت گلانه مراجعه کنید.
گیاه ثعلب (Orchis mascula L)
ثعلب متعلق به تیره ثعلبیان یا Orchidaceae بوده گیاهی اســت پایا به ارتفاع ٢۵ تا ٧٠ ســانتی متر با ریشــه غده ای می‌باشـد. برگها پهن، در سـطح بالایی لکه دار، گلها صـورتی تا بنفش یا سـفید فشـرده در بالای سـاقه و خوشـه‌ای و میوه کپسول مانند می باشد. گیاه ثعلب حاوی آلکالوئید، سـاپونین، تانن، ترکیبات فنولی، ترپن ها، اسـترولها و فلاوونوئیدها و غده هاوحاوی کربوهیدرات می باشـند. ثعلب موجب تقویت سـیستم ایمنی، قوای جنسی، رفع سرماخوردگی و کاهش ریزش مو شده و از کربوهیدرات غده آن و پودر ثعلب در صنایع غذایی استفاده می شود.
نکات مربوط به نیازهای اکولوژیکی، کاشت و نگهداری گیاه ثعلب
این گیاه بومی مرکز، جنوب اروپا و ترکیه بوده در نواحی مرطوب کوهســـتانی رویش دارد . در ایران در مناطق شـــمال و غرب یافت می شود. ثعلب در خاک های شـنی، لومی و سـنگین رشـد می کند. قبل از کاشـت باید بسـتر کشـت آماده و به ویژه توسـط کود ازته کوددهی شود. تکثیر گیـاه ثعلـب از طریق بـذر قلمـه و تقســـیم بوتـه انجـام می‌شـــود کـه دو روش اخیر ارجحیـت دارد. تهیـه قلمـه هـای ٣۵ سـانتی متری ریشـه‌دار و دارای ١٢ برگ و سـپس کاشـت در بسـتر و نیز تقسـیم بوته پیازدار از پایه مادری و کاشـت در محل جدید از روشهای متداول تکثیر ثعلب است. زیاده روی در آبیاری موجب بیماری و از بین رفتن گیاه می شود. اندام قابل برداشـت عمدتا غده ها بوده که از خرداد اینکار انجام می گردد . غده ها پس از برداشـت خشـک شـده و اغلب بصورت پودر عرضه می شوند.
بیشتر بخوانید: گیاهان دارویی همدان
گیاه خارشتر (Alhagi maurorim Medik)
خارشـتر یا علف ترنجبین از خانواده لگوم ها یا Fabaceae گیاهی اسـت چند سـاله به ارتفاع ٢٠ تا ١٢٠ سـانتی متر، سـاقه منشـــعـب خـاردار بـه رنـگ ســـبز بـا خـار بلنـد. برگهـا، بیضـــی شـــکـل گـل‌هـا، کـه معمولا در محور خـارهـا بـه رنـگ قرمز ارغوانی میوه، به صـورت نیام صـاف یا خاردار اسـت. ریشـه‌های خارشـتر گاه تا عمق ۵ تا ٧ متر هم می‌رسـد. میوه آن را ترنجبین می‌نامند. گیاه دارای کربوهیدرات، آلکالوئید، تانن، فلاوونویید، ترکیبات فنولی و ساپونین می باشد. خواص ضد التهابی ضد باکتریایی آنتی اکسیدانی مدرنی بهبود دهنده عملکرد قلب و عروق این گیاه تایید شده است. از این گیاه به عنوان علوفه در تغذیه دام و همچنین از شـهد گلها برای تهیه و تولید عسـل توسـط زنبورهای گردهافشـان اســتفاده می‌شــود. گیاه خارشــتر و به ویژه عرقیات آن برای رفع صــفرا و ســنگ کلیه و مثانه مؤثر اســت. ادرارآور و ضــد سیاهسرفه و تب و لرز می باشد.
نکات مربوط به نیازهای اکولوژیکی، کاشت و نگهداری گیاه خارشتر
این گیاه مقاوم به خشـکی و شـوری بوده و عموما بصـورت خودرو در بیابانهایی در غرب آسـیا یا افریقا می‌روید. خارشـتر ایرانی با نام علمی Alhagi maurorum یا Alhagi persarum نمونه خارشــتر غالب در ایران اســت . خارشــتر موجب تثبیت خاک می‌گردد. گیاه خارشتر تقریبا در تمام خاکها قابل کشت است. این گیاه از طریق رویشی و بذر کاشت و تکثیر می‌گردد که تکثیر رویشـی ارجحیت دارد. نشـاءهای تولید شـده را باید تا پایان زمسـتان به زمین اصـلی منتقل و به فاصـله ۵٠ در ۵٠ کشـت شـوند. در کاشـت مسـتقیم بذر و فاصـله کاشـت بین ردیف ۴٠ سـانتیمتر و روی ردیف ٢٠ سـانتیمتر در نظر گرفته می‌شـود. مقدار بذر در حدود ١٠-١٢ کیلوگرم در هکتار توصیه شده است از نظر داشت این گیاه مقاوم به خشکی بوده و نیاز آبی چندانی ندارد. یک یا دو مرتبه آبیاری کافی است . روش برداشت خارشتر در در زمان گلدهی و میوهدهی، بطور مکانیکی یا با ماشین آلات و خشک کردن می باشد . تعداد تولید آن دوبار در سال است.
